پاسخ فیزیولوژیک و آناتومیک دو رقم کلزا (حساس و مقاوم به سرما) به محلول پاشی اسید سالیسیلیک

به منظور بررسی اثر محلول پاشی اسید سالیسیلیک بر صفات مورفولوژیک، فیزیولوژیک، آناتومی، عملکرد و اجزای عملکرد دو رقم کلزا با مقاومت متفاوت به سرما، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 89-1388 در مزرعه ی تحقیقاتی دانشکده ی کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس انجام گرفت. در این آزمایش دو رقم کلزا rgs (حساس به سرما) و licord (مقاوم به سرما) در دو زمان محلول پاشی (مرحله ی اول با توجه به نزدیک شدن دما به محدوده دمایی 10 - 7 درجه سانتی گراد در مرحله ی روزت و مرحله ی دوم با نزدیک شدن دما به محدوده ی دمایی 10 - 7 درجه سانتی گراد در اواخر زمستان) با چهار غلظت اسید سالیسیلیک (0، 100، 200 و 400 میکرومول) به صورت تصادفی در کرت ها ی آزمایشی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تیمار اسید سالیسیلیک در هر دو رقم بر اکثر صفات مورد بررسی اثر معنی داری داشته است به طوری که در نمونه گیری بعد از محلول پاشی مرحله ی اول، تغییرات فیزیولوژیک و آناتومیک چشمگیری حاصل شد. میزان کلروفیل، فلاونوئید، پرولین، قند و آنزیم های آنتی اکسیدان پر اکسیداز و پلی فنول اکسیداز در تیمار عدم مصرف اسید سالیسیلیک در رقم مقاوم بیشتر از رقم حساس بود. محلول پاشی اسید سالیسیلیک موجب افزایش عملکرد بذر در هکتار شد. بیشترین ارتفاع بوته، وزن صد دانه و وزن خشک اندام هوایی در رقم مقاوم بدست آمد. تیمار 100 میکرومول اسید سالیسیلیک در رقم مقاوم در مرحله ی اول محلول پاشی بیشترین تعداد غلاف در بوته را دارا بود و بیشترین تعداد بذر در غلاف در رقم مقاوم در مرحله ی دوم محلول پاشی با غلظت 200 میکرومول حاصل شد. محلول پاشی اسید سالیسیلیک موجب افزایش چین خوردگی و تزئینات برگ هر دو رقم شد. ضخامت پهنای برگ تحت تأثیر اسید سالیسیلیک افزایش یافت و دستجات آوندی ریشه در رقم مقاوم قطر بیشتری داشتند. همچنین به دلیل تأثیرات مثبت این شبه هورمون بر فرآیند فتوسنتز و جذب عناصر، می توان با مصرف اسید سالیسیلیک، افزایش در کمیت و کیفیت عملکرد و اجزاء عملکرد گیاه را شاهد بود.